نژاد اسیل در دسته‌بندی ماکیان سخت پر آسیایی قرار دارد و قدیمی‌ترین نژاد خروس جنگی شناخته شده محسوب می‌شود. این نژاد از پنجاب جنوبی / منطقه سند پاکستان و هندوستان می‌آید. نژاد اسیل قوی و ماهیچه‌ای است و در اصل در طول یک دوره بیش از دو هزار ساله برای جنگ انداختن پرورش یافته است.
نژاد اسیل تا ته خط می‌جنگد. این نژاد را به دلیل قدرت و سیخک (مهمیز) پایش برای جنگیدن پرورش می‌دادند. گاهی بقیه خروس‌های جنگی را به مهمیز فلزی مجهز می‌کردند تا آسیب بیشتری بزند، درحالیکه مهمیز اسیل را اغلب با چسب می‌بستند تا جنگ مدت زمان بیشتری، حتی گاهی بیش از یک روز طول بکشد.
نژاد اسیل عصبی است و جوجه‌های جوان از چند هفتگی شروع به جنگیدن می‌کنند. مرغ‌ها هم نسبت بهم عصبی هستند و نرهای بالغ هم تا سرحد مرگ باهم می‌جنگند. بنابراین باید آن‌ها را به خوبی مدیریت و از همدیگر دور کرد. معمولا نسبت به انسان‌ها پرخاشگر نیستند اما در برابر سایر نژادها باید مراقب نرها بود.
اسیل در استاندارد ماکیان انگلستان واریته رنگی ثابتی ندارد. اما در استاندارد عالی آمریکا تنوع رنگی مشکی سینه قرمز و تیره و پولکی لیست شده است.
نکات پرورشی
همیشه مراقب نرها باشید زیرا نسبت به همدیگر بسیار پرخاشگر هستند. مرغ‌ها تخم چندانی نمی‌گذارند (حدود 40 عدد در سال) اما براحتی کرچ می‌شوند و روی تخم‌ها می‌نشینند.
نکات دانستنی کاربردی: زمانی به عنوان خروس جنگی استفاده می‌شد زیرا آن‌ها دو هزار سال است که در نژاد خود تمایل به جنگ دارند. حتی از زمان بسیار کوچکی جوجه‌ها، نیاز به مدیریت دقیق دارند. تخم‌گذاری ضعیف است اما کرچ شدن بالا دارد. برای آماتورها مناسب نیست.
- کاربرد: در اصل خروس جنگی، امروزه نمایشی
- تعداد تخم: 20-5 رنگی
- خاستگاه: پنجاب جنوبی / منطقه سند پاکستان و هند، آسیا
- وزن: خروس: 2.7 – 1.8 کیلوگرم، مرغ: 2.25 – 1.35 کیلوگرم
- وزن: خروس بانتام: 1130 گرم، مرغ: 910 گرم
- رنگ‌ها: رنگ ثابتی ندارد (استاندارد ماکیان انگلستان)
- تعداد تخم‌ها: 0.5 از 5
- آسان برای نگهداری؟ 0.5 از 5